Hayatın Hesabı
Hayatın Hesabı
O kırık aynalara bakamıyorum sensiz;
N’idem can kırıkları tırmalıyor yüzümü.
Suyun kör oltasına gelmez akıllı balık,
Alır yakamozların titrek şavkı gözümü.
Dal uçlarında saklı parlak, yeni dünyalar,
Elbet herkes,kendini herkesten iyi bilir.
Tutuşturursa ateş yanmaya teşne mumu,
Der ki Mevlâna, yakan alevden ne eksilir?
Ben patikalarında yorulmuyorum artık,
Fikrin arterlerinde hiç kesilmez nefesim.
Ne oldu şehirlere, neden sakin ve tenha?
Göçtüm dağlar başına kalabalık adresim.
Nice nefes tükettim ulu dost pazarında,
Fabrika bacasından ölü canlar yükselir.
Kuş sütü sofralara kaşık vurur dikenler,
Çiçeklerin bahtına düşen asit de nedir?
Ayarsız terazide adalet çiçek açmaz;
Nice arar durur halk, bulmak için huzuru.
Atalet hiç gerekmez hakkın gözü adalete,
Yoksa yıkılır devlet, kalmaz insan onuru.
O kırık aynalara hiç bakmıyorum artık;
Tuz buz oldu hayatı bunca masum insanın.
Çökük ruhla hak yolda iş görür mü kılavuz,
Hesabı da sorulur zulmetteki her anın.
Hüseyin Say