
KERİMAN
Henüz on altısında aklın esir olduğu
Mahalleden birine gönül verdi Keriman
Sevda hararetinin zirvesini bulduğu
Bir zamanda başını taşa vurdu Keriman
Gönül ferman dinlemez denilen bir zamandı
Duygular dalgalıydı başı kara dumandı
Kader aman demeden akla vurdu kemendi
Hayatın güllerini erken derdi Keriman
Oysa asi bir yosma eğilmeyen bir baştı
Aşk aklı esir aldı tezden kıblesi şaştı
Uslanmaz asi ruhun bayrağı yere düştü
Eğilmeyen başını yere serdi Keriman
Gayrı vakit dolmuştu çaldı sevda sireni
Dönüşsüz yolculuğun başladı serüveni
Çok geçmeden yıkıldı aşkın yüce divanı
Ayrılık kalemini tezden kırdı Keriman
Artık yenik orduydu yıkılmıştı kalesi
Bu hayat savaşının başlamıştı çilesi
Tez vakitte sunuldu aşkın siyah lalesi
Kader düğümlerini sarpa sardı Keriman
Ve hayat girdabında başlamıştı telaşı
On sekize girmeden otuz beş oldu yaşı
Dikildi hanesine mutluluk mezar taşı
Istırap vuslatına tezden erdi Keriman
Artık ne okşanan baş nede bir şefkat eli
Bir enkaz bırakmıştı zamansız aşkın seli
Hayata kalkışmanın ağır oldu bedeli
İstikbal gemisini yan yatırdı Keriman
Hüseyin Yıldız