HEYBEMDEKİ ISLIKLAR
uyuyakalmazsak biz bu istasyonda
gece on ikiye doğru
hâlâ düşün vagonlar geçiyor olursa
şayet raylarımızın üstünden
heybemizde yarım yamalak ıslıklar
sıkışmış halde bir köşeye
omzumuzdaki söküklere aldırmadan
uzaklar bırakarak gamla kederle
ya da kampanalar ısırırken kirli şehrin
fesleğence konuşanlarını
kara kuru banklarda yara fasikülleri
üfleyeceğiz demektir
kül olmak da iyi bir şeydi
sakıncalı ve legal yüzümüzü
yıkayınca anladım ki
göğsümün tam ortasını kemiren
çetrefil bir anlamsızlıktı bu
gitgide toprağız biz oysa seninle
içimdeki sloganla karşılaşmanın
sıcaklığına
koyu gölgeliklerin bile faydasız kalır
çünkü uykudan uyanır gibi
çalılıklara takılıyor gömleğim
çelik dikenlerle soruyorum sana
bir serçe öksürünce yırtılıyor mu kelimelerin
ve terliyor mu avuç içlerin hâl
İlker Gülbahar
