GÜLEYYA
Sevgili Güleyya
Deliksiz uykulara gözü düşen
göynük satırlarıma
başlamadan önce selam eder
ķömürden kara / mı desem /
çolpandan başat / mı?
sancımın coğrafyası
gözlerinden öperim.
Sevda’nın yaraları
sağalmaktan uzak / Lokman
“Evinize götürün artık sızı’yı” dedi.
Ne kadar görür bundan sonra
dünyayı bilinmez
Allah’tan ümit kesilmezmiş
Esmer Hasret’in gözü yollarda
“Şeb-i Arus ne zaman?” der durur.
Buralar bildiğin gibi
çekik gözlü bir zaman
an an gidip geliyor
grileşti bulutlar
Sorma dalgalı mavi çarşafı
çakıl taşlarıyla başı belada
iskeleyle arası hiç iyi değil
Güneş ve ay barıştılar
Karanlık ve aydınlık eşit bu sıralar
Birkaç ay sonra küserlerse
Hiç şaşmam
Eminim ki adaletsizlikten olur bu
Bilirsin sevgili Güleyya!
Nefret ederim tellal koğuculuğundan
Benden duymuş olma ama
Sevda Dumanı’nı konuşurken görmüşler
gök kubbenin dantelleriyle
Papatyalı’da ne var ne yok
Sen de havadis yaz ikliminden
Bu ilkyaz görüşelim olur mu?
Benli kalbini öpüyorum
Yürek Sızı’n
