UMUDUN BOYNU BÜKÜK
Sıradan bir kış gecesinde
Selamsız sabahsız akın etti gümbürtü
Sıcak yuvalara yarıklar açtı çöküntü
Yankılandı etrafta boğuk boğuk sesler
Üzerimize yıkıldı beton kafesler
Göçüklerde kaldı naaşlar yaprak yaprak
Umut boynunu büktü ağlayarak
Kıyamet mi koptu ne oldu?
Gündüzler karardı yüzler soldu
Kurtulan canlara saplandı kordan bir ok
Artık kimsede yaşama hevesi yok
Gülşen Kırmacı
